چه چیزی در زیر سطح پلاستیک های زیست تخریب پذیر وجود دارد؟

ایده بسته بندی تخریب پذیر به عنوان یک گزینه پایدار ممکن است از نظر تئوری خوب به نظر برسد اما این راه حل برای مشکل پلاستیک ما دارای یک طرف تاریک است و مسائل قابل توجهی را با آن به وجود می آورد.

تخریب پذیر و کمپوست قابل استفاده است زیرا اصطلاحات اغلب به صورت متقابل استفاده می شوند یا با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند. با این حال ، آنها هم در نحوه تخریب محصولات و هم در مقررات کنترل آنها کاملاً متفاوت هستند. استانداردهایی که بسته بندی یا محصولات را تنظیم می کنند ، قابل استفاده هستند و قابل توجه هستند اما این استانداردها برای محصولات زیست تخریب پذیر وجود ندارد ، که بسیار مشکل ساز است.

هنگامی که مردم اصطلاح تخریب پذیر را در بسته بندی مشاهده می کنند ، این تصور وجود دارد که آنها گزینه ای را انتخاب می کنند که برای محیط زیست مفید باشد ، با فرض اینکه بسته بندی بدون تأثیر تجزیه می شود. با این حال ، محصولات تخریب پذیر اغلب سالها طول می کشد تا تجزیه شود و در بعضی از محیط ها به هیچ وجه تجزیه نمی شوند.

بیشتر اوقات ، پلاستیک تخریب پذیر به میکروپلاستیک تخریب می شود ، که بسیار اندک هستند و نمی توانند به اندازه کافی تمیز شوند. این ریزگردها با محیط طبیعی مخلوط می شوند و توسط زندگی دریایی در اقیانوس ها یا جانوران دیگر در زمین خورده می شوند و در سواحل ما یا در آب ما قرار می گیرند. این ذرات پلاستیکی دقیقه ای می توانند صدها یا هزاران سال طول بکشد تا هر چه بیشتر خراب شوند و در این میان ویران شوند.

بدون مقررات سختگیرانه ای که سؤالات مربوط به محصولات کمپوست را احاطه کرده است ، در مورد آنچه می توان تخریب پذیر تلقی کرد ، ایجاد می شود. به عنوان مثال ، چه سطح تخریب یک محصول زیست تخریب پذیر را تشکیل می دهد؟ و بدون کنترل واضح چگونه می دانیم که آیا مواد شیمیایی سمی در ترکیب آن گنجانده شده است که با تجزیه محصول در محیط زیست قرار می گیرد؟

در ادامه جستجوی پاسخ های پایدار برای بسته بندی ، به ویژه بسته بندی پلاستیکی ، با تمرکز بر راه حل هایی که تجزیه و تحلیل با نیاز به تجزیه و تحلیل و درک آنچه پس از تخریب محصول باقی مانده است ، به وجود می آید.

بدون استانداردهای سختگیرانه که آنچه را که به بسته بندی های تخریب پذیر می رود و نحوه استفاده از دفع آن برای امکان شکست مناسب ، راهنمایی می کند ، باید این سوال را بپرسیم که آیا این یک گزینه مناسب برای وضعیت فعلی ما است یا خیر.

تا زمانی که نتوانیم نشان دهیم که بسته بندی های تخریب پذیر به محیط ما آسیب نمی رساند ، ما باید روی یافتن راه هایی برای بازیافت و استفاده مجدد از بسته بندی های پلاستیکی کامل تمرکز کنیم.