زیر سطح پلاستیک های زیست تخریب پذیر چیست؟

ایده بسته بندی زیست تخریب پذیر به عنوان یک گزینه پایدار ممکن است در تئوری خوب به نظر برسد، اما این راه حل برای مشکل پلاستیک ما جنبه تاریکی دارد و مشکلات مهمی را با خود به همراه دارد.

اصطلاحات زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند یا با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.با این حال، آنها هم از نظر نحوه تخریب محصولات و هم در قوانین کنترل آنها کاملاً متفاوت هستند.استانداردهایی که تنظیم می کنند بسته بندی یا محصولات قابل کمپوست هستند، سخت و قابل توجه هستند، اما این استانداردها برای محصولات زیست تخریب پذیر وجود ندارد، که بسیار مشکل ساز است.

هنگامی که مردم عبارت زیست تخریب پذیر را روی بسته بندی می بینند، این تصور ایجاد می شود که آنها گزینه ای را انتخاب می کنند که برای محیط زیست خوب است، با این فرض که بسته بندی بدون تأثیر خراب می شود.با این حال، محصولات زیست تخریب پذیر اغلب سال ها طول می کشد تا تجزیه شوند و در برخی از محیط ها اصلا تجزیه نمی شوند.

بیشتر اوقات، پلاستیک های زیست تخریب پذیر به میکروپلاستیک ها تجزیه می شوند که آنقدر کوچک هستند که نمی توان به اندازه کافی تمیز کرد.این میکروپلاستیک‌ها با محیط طبیعی مخلوط می‌شوند و توسط جانوران دریایی در اقیانوس‌ها یا سایر جانوران روی خشکی خورده می‌شوند و در نهایت در سواحل ما یا منبع آب ما قرار می‌گیرند.این ذرات کوچک پلاستیکی ممکن است صدها یا هزاران سال طول بکشد تا هرچه بیشتر تجزیه شوند و در این میان ویران کنند.

بدون مقررات سختگیرانه ای که محصولات قابل کمپوست را احاطه می کند، این سؤال مطرح می شود که چه چیزی را می توان زیست تخریب پذیر در نظر گرفت.به عنوان مثال، چه سطحی از تخریب یک محصول زیست تخریب پذیر را تشکیل می دهد؟و بدون کنترل‌های واضح، چگونه می‌توانیم بفهمیم که آیا مواد شیمیایی سمی در ترکیب آن وجود دارد یا خیر که پس از تجزیه محصول به محیط می‌روند؟

در جستجوی مداوم برای پاسخ‌های پایدار به بسته‌بندی، به‌ویژه بسته‌بندی‌های پلاستیکی، تمرکز بر راه‌حل‌هایی است که خرابی با نیاز به تجزیه و تحلیل و درک آنچه که پس از تخریب محصول باقی می‌ماند، همراه است.

بدون استانداردهای سختگیرانه ای که راهنمایی می کند چه چیزی در بسته بندی های زیست تخریب پذیر انجام می شود و چگونه دفع آن برای تجزیه مناسب انجام می شود، ما باید این سؤال را بپرسیم که آیا این یک گزینه مناسب برای وضعیت فعلی ما است یا خیر.

تا زمانی که نتوانیم ثابت کنیم بسته بندی های زیست تخریب پذیر به محیط زیست ما آسیب نمی رساند، باید روی یافتن راه هایی برای بازیافت و استفاده مجدد از بسته بندی کامل پلاستیکی تمرکز کنیم.